بیمه اجتماعی کشاورزان وروستائیان وعشایر شهر زرنق
ثبت نام بیمه اجتماعی کشاورزان وروستائیان وعشایر شهر زرنق بمدیریت : کربلایی علی حمزه ای
بیمه اجتماعی کشاورزان وروستائیان وعشایر شهر زرنق
ثبت نام بیمه اجتماعی کشاورزان وروستائیان وعشایر شهر زرنق بمدیریت : کربلایی علی حمزه ایچهارشنبهسورى (فردا 26 اسفند ) شهر زرنـــق در عید نوروز
چهارشنبه‌سورى
چهار آتش افروزى در چهار چهارشنبه به عدد رمزى چهار
اشاره دارد. فیثاغورس عدد چهار را اصل و ریشه ٔ طبیعت جاودان مى‌داند. چهار جهت
اصلی، چهار طبع انسانی، چهار عنصر حیات اشاره به امر واحدى دارد
.
در آئین چهارشنبه‌سوری، عدد چهار حکایت از چهار وجه طبیعت دارد که به‌تدریج عنصر واحد طبعیت، سال، مکان یا هر پدیده ٔ چهاروجهى را مى‌سازند. به این ترتیب اولین چهارشنبه منسوب به باد است. دومین خاک است، سومین آتش و چهارمین آب که در این زمان از یخ بستن خاک کاسته مى‌شود و زمین نفس مى‌کشد. صبح آخرین چهارشنبه‌سورى مردم بر سرچشمه آب زرنق رفته و از روى آن مى‌پرند و مى‌خوانند :
آتیل ماتیل چرشنبه ( عاطل و باطل شود چهارشنبه )
بختیم آچیل چرشنبه ( بختم باز شود چهارشنبه )
آخرین چهارشنبه ٔ اسفند با بارورى طبیعت همراه است. در
روستاها چهارشنبه ٔ آخر سال را ' چرشنبه‌خاتون' مى‌گویند و زنان بالاى اجاق خوراک‌پزى
با آرد شکل زنى زیبا را مى‌کشند و زیر آن یک آینه و شانه مى‌گذارند تا وقتى چرشنبه
خاتون آمد سرش را شانه بزند. این رسم تأکید بر بارور شدن زمین در آخرین روزهاى
اسفند دارد. در میان مردم آذربایجان شرقى هر چهارشنبه نامى دارد.
مفصل‌ترین مراسم آخرین چهارشنبه‌سورى
آن است که در آن شب برنج سفید پخته و همراه با آجیل و شیرنى بر سفره قرار مى‌دهند.
پسران جوان و نوجوان شالى برداشته و از سوراخ بالاى بام که محل خارج شدن دود تنور
و تهویه است آن‌را پائین مى‌اندازند.
صاحب‌خانه نیز مقدارى آجیل و شیرینى در گوشه ٔ سال مى‌بندد
تا پسر آن را بالا بکشد. اگر پسر خواهان دختر خانواده باشد، شال را بالا نمى‌کشد.
اگر خانواده ٔ دختر راضى باشند، نشانه‌اى به شال مى‌بندند. رسم شال‌اندازى هنوز در بعضى روستاهاى آذربایجان شرققى رایج است.
صبح آخرین چهارشنبه زنان بر سر چشمه
رفته کوزه‌ها را پر مى‌کنند و از روى آب مى‌پرند و گاه دام‌ها را از آب عبور مى‌دهند.
از آب چشمه براى روشن کردن سماور، خمیر کردن نان یا پختن غذا استفاده مى‌کنند.
فرستادن خوانچه‌اى از میوه و شیرینى در این روز براى
عروس خانواده از مراسم دیگر چهارشنبه‌سورى است. خوردن هفت داه روغنی، شیرینى یا
غله، درست کردن هفت نوع خوراکى شیرین نیز در این روز معمول است.
جشن‌هاى نوروز
نوروزخوانى‌ها بیشتر توسط 'سایاچى‌ها' اجراء
مى‌شده که در روستاها و گذر از روستائى به روستاى دیگر و شهرى به شهرى دیگر، مژده
رسیده بهار را مى‌دادند.
از اوایل اسفند خانه‌تکانى آغاز مى‌شود. گذشته از خانه‌تکانى
مى‌توان به سمنوپزی، سفره ٔ هفت‌سین، آب چهل یاسین، دید و بازدید و سیزده‌به‌در
اشاره کرد. در تمام این مراسم، آب و سبزه به‌عنوان دو نماد حضور دارند که با نشانه‌هاى
دیگرى همراه مى‌شوند.
سمنو را زنان با وضو مى‌پزند و یک شب بیرون مى‌گذارند تا
حضرت فاطمه (س) نقش پنجه ٔ خود را بر آن اندازد و آن‌را تبرک سازد.
در سفره نوروز، به‌ویژه در گذشته خوراکى‌هائى چون ماست
دست نزده، برنج سفید پخته یا خام، گوشت و غذاهائى که اصولاً نشانه ٔ برکت و محصول
خوب باشد مى‌گذارند . نمادهائى مانند آینه، تخم‌مرغ، سمنو، سبزه، شیرنی، آب چهل
یاسین نیز در کنار آن قرار مى‌دهند که ترکیبى از برکت و بارورى باشد.
در برخى مناطق آذربایجان شرقی، مردم کوزه یا کاسه‌اى آب
را نزد روحانى محل مى‌برند و روحانى بر آن چهل‌بار سوره ٔ یاسین مى‌خواند و فوت مى‌کند.
سپس این آب تبرک را بر گوشه و کنار خانه به‌ویژه بر دام‌ها و محصولات مى‌ریزند و
به کودکان مى‌دهند، تا هم برکت و بارورى را زیاد کند و هم شفا بخشد.
غلاتى مانند گندم، جومیا حبوبات را چندین روز مانده به
عید سبز مى‌کنند و سر سفره مى‌گذارند. در دید و بازدیدها ابتدا کوچکترها به دیدن
بزرگترها مى‌روند و این دیدارها تا سیزده نوروز ادامه مى‌یابد و در روز سیزده همه
به صحرا مى‌روند و سبزه‌ها را به آب مى‌اندازند و به جشن و شادى مى‌پردازند. و
دخترها با آرزوى ازدواج، سبزه گره مى‌زنند.
پس از تحویل سال، مردم نخست به زیارت اهل قبور مى‌روند و
سپس به دیدن بازماندگانى که تازه عزیزى را از دست داده‌اند.
رسم است که کودکان صبح روز عید، کیسه ٔ کوچکى در دست
گرفته و به بازدید خانه‌هاى اقوام بروند و صاحب‌خانه‌ها نیز چیزهائى مثل تخم‌مرغ
رنگ کرده، گردو، شیرینى و گاه پول و جوراب به آنها مى‌دهند.
چند روز بعد از عید نیز خوانچه‌هاى عیدیانه آماده مى‌شود.
هر خوانچه شامل پارچه، کفش، جوراب، شیرینی، برنج خام و ... است که براى عروس
خانواده یا دختر خانواده که تازه ازدواج کرده مى‌فرستند.
چهارشنبه سوری
چهارشنبه‌سورى
چهار آتش افروزى در چهار چهارشنبه به عدد رمزى چهار
اشاره دارد. فیثاغورس عدد چهار را اصل و ریشه ٔ طبیعت جاودان مى‌داند. چهار جهت
اصلی، چهار طبع انسانی، چهار عنصر حیات اشاره به امر واحدى دارد
.
در آئین چهارشنبه‌سوری، عدد چهار حکایت از چهار وجه
طبیعت دارد که به‌تدریج عنصر واحد طبعیت، سال، مکان یا هر پدیده ٔ چهاروجهى را مى‌سازند.
به این ترتیب اولین چهارشنبه منسوب به باد است. دومین خاک است، سومین آتش و
چهارمین آب که در این زمان از یخ بستن خاک کاسته مى‌شود و زمین نفس مى‌کشد.
صبح آخرین چهارشنبه‌سورى مردم بر سر آب رفته و از روى آن
مى‌پرند و مى‌خوانند :
آتیل ماتیل چرشنبه ( عاطل و باطل شود
چهارشنبه
)
بختیم آچیل چرشنبه ( بختم باز شود چهارشنبه
)
آخرین چهارشنبه ٔ اسفند با بارورى طبیعت همراه است. در
روستاها چهارشنبه ٔ آخر سال را ' چرشنبه‌خاتون' مى‌گویند و زنان بالاى اجاق خوراک‌پزى
با آرد شکل زنى زیبا را مى‌کشند و زیر آن یک آینه و شانه مى‌گذارند تا وقتى چرشنبه
خاتون آمد سرش را شانه بزند. این رسم تأکید بر بارور شدن زمین در آخرین روزهاى
اسفند دارد. در میان مردم آذربایجان شرقى هر چهارشنبه نامى دارد.
مفصل‌ترین مراسم آخرین چهارشنبه‌سورى
آن است که در آن شب برنج سفید پخته و همراه با آجیل و شیرنى بر سفره قرار مى‌دهند.
پسران جوان و نوجوان شالى برداشته و از سوراخ بالاى بام که محل خارج شدن دود تنور
و تهویه است آن‌را پائین مى‌اندازند.
صاحب‌خانه نیز مقدارى آجیل و شیرینى در گوشه ٔ سال مى‌بندد
تا پسر آن را بالا بکشد. اگر پسر خواهان دختر خانواده باشد، شال را بالا نمى‌کشد.
اگر خانواده ٔ دختر راضى باشند، نشانه‌اى به شال مى‌بندند. رسم شال‌اندازى هنوز در بعضى روستاهاى آذربایجان شرققى رایج است.
صبح آخرین چهارشنبه زنان بر سر چشمه
رفته کوزه‌ها را پر مى‌کنند و از روى آب مى‌پرند و گاه دام‌ها را از آب عبور مى‌دهند.
از آب چشمه براى روشن کردن سماور، خمیر کردن نان یا پختن غذا استفاده مى‌کنند.
فرستادن خوانچه‌اى از میوه و شیرینى در این روز براى
عروس خانواده از مراسم دیگر چهارشنبه‌سورى است. خوردن هفت داه روغنی، شیرینى یا
غله، درست کردن هفت نوع خوراکى شیرین نیز در این روز معمول است.
جشن‌هاى نوروز
نوروزخوانى‌ها بیشتر توسط 'سایاچى‌ها' اجراء
مى‌شده که در روستاها و گذر از روستائى به روستاى دیگر و شهرى به شهرى دیگر، مژده
رسیده بهار را مى‌دادند.
از اوایل اسفند خانه‌تکانى آغاز مى‌شود. گذشته از خانه‌تکانى
مى‌توان به سمنوپزی، سفره ٔ هفت‌سین، آب چهل یاسین، دید و بازدید و سیزده‌به‌در
اشاره کرد. در تمام این مراسم، آب و سبزه به‌عنوان دو نماد حضور دارند که با نشانه‌هاى
دیگرى همراه مى‌شوند.
سمنو را زنان با وضو مى‌پزند و یک شب بیرون مى‌گذارند تا
حضرت فاطمه (س) نقش پنجه ٔ خود را بر آن اندازد و آن‌را تبرک سازد.
در سفره نوروز، به‌ویژه در گذشته خوراکى‌هائى چون ماست
دست نزده، برنج سفید پخته یا خام، گوشت و غذاهائى که اصولاً نشانه ٔ برکت و محصول
خوب باشد مى‌گذارند . نمادهائى مانند آینه، تخم‌مرغ، سمنو، سبزه، شیرنی، آب چهل
یاسین نیز در کنار آن قرار مى‌دهند که ترکیبى از برکت و بارورى باشد.
در برخى مناطق آذربایجان شرقی، مردم کوزه یا کاسه‌اى آب
را نزد روحانى محل مى‌برند و روحانى بر آن چهل‌بار سوره ٔ یاسین مى‌خواند و فوت مى‌کند.
سپس این آب تبرک را بر گوشه و کنار خانه به‌ویژه بر دام‌ها و محصولات مى‌ریزند و
به کودکان مى‌دهند، تا هم برکت و بارورى را زیاد کند و هم شفا بخشد.
غلاتى مانند گندم، جومیا حبوبات را چندین روز مانده به
عید سبز مى‌کنند و سر سفره مى‌گذارند. در دید و بازدیدها ابتدا کوچکترها به دیدن
بزرگترها مى‌روند و این دیدارها تا سیزده نوروز ادامه مى‌یابد و در روز سیزده همه
به صحرا مى‌روند و سبزه‌ها را به آب مى‌اندازند و به جشن و شادى مى‌پردازند. و
دخترها با آرزوى ازدواج، سبزه گره مى‌زنند.
پس از تحویل سال، مردم نخست به زیارت اهل قبور مى‌روند و
سپس به دیدن بازماندگانى که تازه عزیزى را از دست داده‌اند.
رسم است که کودکان صبح روز عید، کیسه ٔ کوچکى در دست
گرفته و به بازدید خانه‌هاى اقوام بروند و صاحب‌خانه‌ها نیز چیزهائى مثل تخم‌مرغ
رنگ کرده، گردو، شیرینى و گاه پول و جوراب به آنها مى‌دهند.
چند روز بعد از عید نیز خوانچه‌هاى عیدیانه آماده مى‌شود.
هر خوانچه شامل پارچه، کفش، جوراب، شیرینی، برنج خام و ... است که براى عروس
خانواده یا دختر خانواده که تازه ازدواج کرده مى‌فرستند.
السلام علیک یا فاطمة الزهرا یا بنت رسول الله
السلام
علیک یا فاطمة الزهرا یا بنت رسول الله
فاطمه، معیار فضایل بود و اسوه ی سرآمدان عصمت. در فناکده ی خاک، افول کرد و در بقاسرای عرش، طلوع و تابندگی نمود. هنوز آوای شیوایش در گوش دل ها باقی است که همگان را به پارسایی و پایداری در ولایت علوی می خواند و خود، عامل نخست آن بود. آیین محمد (ص) از استقامت سرخ زهراء آوازه یافت و امت از مرام زیبایش، مجد.
آن هنگام که درب پهلوی بانوی مظلوم را شکافت، نه از این درد سر به آسمان بالا برد که نافهمی و درک اندک مردمان از صداقت، نجابت و مقامش، عذابی بود که آتش به جان پاره تن رسول خدا(ص) انداخت.
پیروی و اطاعت از ولی خدا درس مهمی است که آن حضرت، به جهانیان دادند تا انسان راه سعادت و نجات را در پیش گیرد؛ چرا که هر کس به ریسمان ولایت تمسک جست، بی تردید راه حق و حقیقت را برگزیده است.
باید گفت که شهادت حضرت زهرا (س) تنها واقعه ای تاریخی نیست؛ بلکه آموزه ای متعالی در باب ولایتمداری و دفاع از ارزش های اسلام ناب محمدی (ص) است